فریادخاموش

سکوت 

الفبای عشق را برایم ترسیم می کند

ثانیه

لحظه لحظه هایم را برایم نجوا می کند

دقایق 

ساعت ها روزهایم را به بازی می گیرد

اتاق

این جعبه کوچک تنهایی

وجودم را تسخیر خاطره ها می کند

قاب عکسی کهنه

که به اندازه یک لبخند است

زیباییش را به رخم می کشد

درخت

که با اندازه یک اغاز است

وجودم را به بودن و ماندن و سوختن وا می دارد

سهم من از این بودن

لبخندی لبریز از اندوه

عشقی به وسعت اواز چکاوک

اهی به اندازه یک فریاد

اشکی به ترنم باران