باران ...

باران دوبار می شوید 

رژگونه ام را 

با دستهای خیس مهربانش !

باران چه می داند ؟!!

که سپردم گونه هایم را !

دست آن سرچشمه ی جوشان بالاتر!

بالاتر از گل گونه هایم !

سر چشمه ی بارانیم

جاخوش کرده انگار؛! 

لای مژگانم

شاید خیال تلخ کوچیدن ندارد ،

چشمه ی گریان چشمانم !

***

آغوشم پیراهنی بر تن کرده از جنس گرمای تنت!...

***

نیمه ی روز را باید ببارم ونیمه ی دیگرش را باید قلم بچرخانم تا حرفهای باران را به گوش کاغذ های فضول ومنتظر برسانم؟؟؟!!

***

بی احساس ترین باشم ؛ مانکن پشت ویترین هم که باشم ، هنگام عبور چشمانت عاشق ترینم !...

***

کاش آبی آسمانی بودم تا وسعت تمام دوست داشتنی های دنیا به صفت من ثبت می شد!

شاد باشیدمهربانان!