دلم تنگه دلم تنگ

دلم تنگه ، دلم تنگه ، دلم تنگ
که دائم با دلم دارم سر جنگ
مرا در شهر خود آواره کردی
که هست اکنون پای رفتنم لنگ
×××
ندارم پای رفتن را به خانه
چرا هر دم تو هستی در بهانه؟
ندارم در بر تو آشیانی
که بی خود من جدا گشتم زخانه
×××
مرا هم خانه و کاشانه ای بود
که با وی گفتمی گر مشکلی بود
کنون که دل بریدم ز اهل خانه
دریغا دل که درد غافلی بود