کوچه پس کوچه

در کوچه پس کوچه های دلم قدم میزنم
گاهی می نشینم تا خستگی این راه دورو دراز را از تن بدر کنم
ولی هرگز نمیشود
بخاطر اینکه عمری با غم و غصه ساخته ام
ودرد تمام  وجودم را گرفته است باید با او مدارا کنم
به راهم ادامه میدهم
تا ببینم به کجا خواهم رسید
پشت سرم را نگاه میکنم میدانم که راه برگشتی وجود ندارد
سالها در کوره راه زندگی ماندم
همیشه در این فکر بودم که آیا برگشتی هم وجود دارد یا نه
دیدم با تمام خاطرات تلخی که  از او داشتم
گذرزمان مرا کمی آرام میکند
می نشینم و با خدای خودم صحبت میکنم
آخر من کسی را غیر او ندارم