دزد و گدا

آن شنیدم که یکی مرد سیه کار،

به همراه یکی آدم طرار،نشانی

بگرفتند که از خانه یک مرد تهیدست،

که از ملک جهان داشت فقط پاره گلیم و

دگرش هیچ نبود رنگ به رخسار.

مرد تبه کار چو وارد شد و بگرفت

ز اجناس نشانی،همه سویش نظری کرد

و ندیدش به آن خانه ویرانه

متاعی و  چو  گردید  از  این  سو به آن سو،

دگرش حوصله را  تاب نیاورد و گرفت گوشه

آن پاره گلیم وبکشیدش به بر و مرد تهیدست

فرود آمد و دیدش که همی مردک نامرد به

دستش بُوَد و پای نهد بر سر

دیوار.

بینوا چون که چنین دید به فریاد برآورد

خروشی که ای وای ز من بُرد همه دار و ندار

و همه آنچ از من مسکین که

نمودم همه عمری به تلاش و من از این

دار مکافات فقط داشتمی قالی زردار

آن تهیدست فقیر بار دگر  از  ته  دل

  بانگ  برآورد  که  ای  قادر مطلق 

به زمینش زن و درمانده کن او را که

ربودست همه

مال و منال و همه ی خواب و خیالُ

آنکه تلاشی ننمودست چو بسیار

مردک دزد چو بشنید که آن مرد تهیدست

به آواز بلندش همه تهمت زند و

حرف بدش گوید و در صحبت او

صدق و صفایی که بود شیوه معمول ،

ندیدست به گفتار

پس همان پاره گلیم راکه رُبودست

از آن مردک بی چیز پس آورد و 

به اوداد و بگفتا:که همانند تو هرگز

به همه عمر ندیدم چو تویی مردک کذاب

تو چه گویی به خداوند که بُردَست زمن

قالی زر دار و زمینش زن و بیچاره نما

مردِ گنه کار.

گفت آن مرد تهیدست،همه دارو ندارم

ز بد و خوب که موجود بود در همه دنیا

همین پاره گلیم است و وُرا

چونکه بدادستُ به من ایزد دانا،

نمایم همه احوال وُرا شکر،

بگویم که هم او یاور من باشد

و آن یار وفا دار

----------------------------------------------------------------

امید دارم که در پیشرفت این نوع سروده مرا یاری نمایید..

             سپاسگزار از محبت شما دوستان