بوی باران

(بوي باران)

بوي باران  ميـدهد  امشب هـواي انتـظار

چتر دل را مي‎‎گشــايم در سراي انتـظار

پر شـده  از  ابر هجـرت آسـمان اشـتياق

ميـدهم تـاوان هجـرت  در ازاي انتـظار

ميـزنم  قـاب خيـالت را  به ديــوار دلم

مي نشينم سـر به ديوار  از جفـاي انتـظار

حجمي از يادت  نمـايان شد  ز  پشت پنجره

ميـرسد  از  پشت در اينك صـداي انتـظار

يـاد تـو گل كرده امشب تا  به گلـدان دلم

پر كشـد  بـوي  نجيبت در فضـاي انتـظار

بسكه چشم من ز لاي در به سوي كوچه است

جـا گرفته در  نگــاهم  رد  پـاي انتـظار

من «رهــا» سـازم عنان اختـيارم را دگر

تـا فـدا سـازد وجودش را بـراي انتـظار

بهروز ـ رهاـ