یغما

در شهر سربی من

انسانهایی می بینم سوار بر باد

که خنده هایشان شیطانی است

در شهر سربی من

شکوفه ها جوانه نمی زنند

و میوه های نارس،شبانه به یغما می روند

در شهر سربی من

غریبه ها مالکند

و از نگاه مسمومشان

هیچ خانه ای در امان نیست

در شهر سربی من

همه چیز به تاراج می رود

حتی گل، بی منت باران در امان نیست

در شهر ما

تعصب رنگ باخته است

در شهر سربی ما

خیابانی می شناسم که نامش مقدس است

ولی انسانهایی در آن قدم می زنند که ناپاکند

آه اگر نمی نوشتم دق می کردم.....