در نگاهی که پر ز حسرت بود

در نگاهی که پر ز حسرت بود

می شد احساس را تماشا کرد

با نگاه محبتی می شد

درد و اندوه او دودو تا کرد

قطره ی اشک او که می لغزید

قصه ی درد او بیان می کرد

گوش دل می شنید پیغامش

دل بیچاره درک آن می کرد

درد او بود درد تنهائی

من ندیدم کسی به دنبالش

نحسی بخت و تلخی بخت است

کس ندارد خبر ز احوالش

درد او درد بی کسی ها بود

زخم دل بود و ناکسی ها بود

شرح این این درد را نمی دانم

گرچه تصویر نارسی ها بود

آخر قصه اول درد است

دوست داری بگویمت نامش

آری این شرح حال وجدان است

که نباشدکسی به درمانش

این تو هستی توئی که در ماندی

از وجود نگاه خود بینی

چاره ات چیست بشکن این احساس

تا بیابی وجود تضمینی

----------------

شب افروز 14/8/91

http://shereyar.mihanblog.com