لاله زهرا

این لاله ی زهرا ست به شامات اسیرست

مادام که آواره ی صحرا و کویر ست

هر گوشه ی چشمش به تمنّای مدینه ست

در لانه ی خُفّاش هنوزم چو اسیرست

دُر دانه ی بابا ست  دوان سوی خرابه ست

گُلدسته ی قبرش هدفِ ترکش و تیر ست

هر کس به تما شای دو ابروش نشسته ست

در معرض بوفان و صدا های نفیر ست

این قوم یزیدی که پیِ این همه غوغا ست

دنباله ی اهریمن و در فکر سریر ست

هرگاه که تازانه ی نا اهل بلند ست

بردار به فریاد که این طفل صغیر ست

لیکن چو تماشا کنمش آیه ی نور ست

طفلی ست که هم چون مَلک و مثل سفیر ست

عباسعلی استکی 91/12/9

چند سال پیش در روز اول محرم زوار بارگاه کوچکش بودم ، از دور و نزدیک صدای ساز و آواز بلند شد علتش را جویا شدم گفتند فرقه ای به نام یزیدیان هستند که در اول محرم به جشن و پایکوبی می پردازند......

با خود فکر کردم عجب خار چشم دشمن شده با این دست و پای کوچکش...