جرح الزمن / زخم روزگار ( عربی و فارسی)

جرح الزمن / زخم روزگار ( عربی و فارسی)

تبسّم یا گلب و البس ملابــــس بیض

شوف اشلون نشعه اتنسّم ابروحــک

عطور او تبتسم و اتشابگ الطیبــین

الزمن  ناداک بیده ایضمد اجروحک

***

بشایر خیر تشفی البیه خدر و احساس

بلادی جنه مشتوله ابشجر و انغـــام

و المای العذب یتمنی  کل عطشــــان

ما چنت اعتقد شوفتهه  بلاحـــلام

***

نهران او ملاعب والفرح والخـــــیر

یجرن مای وایغسلن دموع الشــوگ

السبح واطفال محتامه علی الناعور

تلعب بالنهار ابزیهه المسبـوگ

***

اطیور الجور تهلهل و الگمر نیشـــان

و الصایود لم اشباچه و ارماحـــــــه

اظن تبغی الهلاهل کل عرس و اتزید

اغراب البین لم انیاحه و اشراحــه

***

اعیون البلللت کل جفن غط بدموع

مسحت کل زعلها او غردت للدین

لفهه الخیر اظن معتمده علوجنات

باسن روح گبر  الخدّر  الچفّــین

***

انغسل دم الذی سال او کسر جنحان

ابجرعة  مای بارد تنسل ازلوفــــــه

الشمس غطاها بلماضی الکدر و اهموم

الیوم ابمشط شعر العتب مسفوفــــه

***

الفراشه فوگ عالی  اتحومی ابتقدیر

و البلبل رشگ صوته ابنهار العــید

و النجوم التباری او تسهر او یه اللیل

و کت الخیر اجانه و الزعل میفید

***

الگلب خضّر ذهب و البردی فضّه ایصیر

دار العز حمامه اتحومـــــی واتنادی

جبال الصد قویه او ساعد المظــلوم

اذا مل الصخر ما یعجز ازنــــادی

***

اوصّف جنه معکوسه اعلی روج المــــای

سواد اعیونهه مرود ذهب   للعــــــین

ما طاب الجرح خزّن ابصم اتـــــراب

فوگ اهوای جرحانی الزمن جرحین

***

اخذ بیت الگلب و اعطانی قرصة راس

راد اسنین بلسکره یهاوینــــــــــــی

جرعته  ابشوگ حبی العاهدانی جای

کتبته  بالصدر من هو الینسینـــــی

***

زخم روزگار

بخند ای دل بپوش آن جامه ی رنگین

بچش مزه ی مستی در جوانـــــی را

تبسّم کن به عطرِ دلربای عشــــــق

زمان می بندد آن زخمِ زبانــــی را

***

بشارت با سلامت آمده دیــــــــدار

بهشتی شد وطن با سبــــــزه و آواز

عطش کرده لبی خشک از زلالِ رود

دلم با دیدنش در خوابِ خوش پرواز

***

به نرمی می کشاند طفلِ بازی گوش

زلالِ آب اشکِ شوق می باریـــــد

شنا کردند هزاران کودکِ مشتاق

صفا در کفِ موجِ رود می خندیـد

***

پرنده در فضای روز و شــب روشن

شکار از صیدِ صیادان رها گردیـد

عروسی شد کنارِ کلبه های شـاد

کلاغِ نر ز غم هایش جدا گردیـد

***

به اشکِ گرمِ خیس آلودِ هر چشمی

دل و جان شاد و دین آواز سر داده

و قلبِ گونه ها قدری نفس بوسید

دو کف در کربلا بوی ظفر داده

***

طبیعت شُست خونِ منعقد در سنگ

به مشتی آب زلفش را شنـــــا کرده

لباسی زرد بر تن کرده آن خورشید

شعاعِ ساحلِ مویش نمــــــا کرده

***

به رنگین بالِ خوش پرواز پروانه

صدای بلبلان در روزِ عید آمــد

به همراهِ ستاره در شبِ مهــــــتاب

خوشی را در گلستان بازدید آمــد

***

دلِ هر عابری شاداب و دریا شــــــد

کبوتر بر فرازِ عشق در پــــــــرواز

به کوه و سنگِ هم پیمان هر مظلوم

اگر خسته شود دل می رباید بــاز

***

بهشتی ناب روی مـــوجِ سیلابـــــــی

به چشمانِ جوانان سرمه زر کـــرده

زمان بد جور زخمِ دیگری کندیـــد

دو مشتی از نمک بر زخم تر کرده

***

دلم از سینه بُرد وقرصِ ســوزی داد

تمنّا کرد در مستی بخوابد جـــــان

به تلخی جرعه کردم مشتی از تقدیر

ولی در دل نوشتم عشق آن زنـدان

***

جاسم ثعلبی (حسّانی)  18/06/1392