پيمانه اي از ساحل

پيمانه اي از ساحل

تمام شهر ميفهمند همه از آبيم و گليم
تو خوب ميداني كه ما پيمانه اي از ساحليم
آنكه به ما روحي دميد اين خاك را بيدار كرد
اما نمي دانم چرا ما همچنان هم جاهليم
 

آن وقت كه ما بيدارشيم تازه كمي هشيار شيم
در جمع و ضرب زندگي ما همچنان بي حاصليم
هر چند در خيال ما هر كاري رو قادريم
اين مهر كه بر سينه ماست گفت همچنان ما  باطليم

من می ترسم

من می ترسم از این کعبه نشستن ها

از این امروز، از فردا

از این توبه شکستنها ،  می ترسم

من می ترسم

من می ترسم از این دیوانه مستی ها

از این عالم از این دنیا

از این سنگ پرستیها

من می ترسم

من می ترسم از این رندانه مردانی خدا را مال خود دانند

می ترسم

من ، می ترسم

خیلی وقت بود شعر نگذاشتم ، دیرآمدم شاید دلت تنگ شود ، اما نشد

نقد آزاد است اما اسراف نکنید