طرز نگاه

می سرایم،دل وامانده بسوز

آرزوها به دلم مانده هنوز

سالیانیست که در بود و نبود

فصل ما گشته خزان،ناله چه سود؟

کجی دایره از طرز نگاه

نقش دل گم شده در هاله ماه

پر پروانه من سوخته است

عاشقی را ز گل آموخته است

با ادب باش و پر احساس و متین

عزت نفس خود افزون به از این

دیده بگشا و ببین لطف خدا

دستها را ببریم سوی دعا

دهش و بخشش او جلوه گر است

دل دریایی او چون گهر است

مشق شب را چه نوشتی گُلکم؟

روزگاریست اسیر فلکم

تو چه کردی صنما با دل من

بی وفا گشته وفا ،با دل من

التیامی بده مجروحِ دلم

من بی عاطفه از خود خجلم

مرگ گل دیده دلم سنگ شده

فصل نو آمده دل تنگ شده

نو بهار است و هوا بارانیست

عشق بازی به همین آسانیست

ای که لذت بری از دشت برین

دانه ای کاشته ای روی زمین؟