قلم خوشنویسی من

شب است و دلم تاریک است

بدست قمی که شاید

بنویسد از خاطرم

روشنی بخشد به دیده ، باطنم

با تمنا به اندامش نگاهم مانده

منتظر رقصیدن و فریادش

می نشینم

همدمم !!

نی قامت زیبای من ، از سر برون کن یاد من

یا دست کش از یاد من ، یا فریاد کن دلدار من

نمی خواهی مرا یارم ؟؟؟

نمی پرسی چه غم دارم ؟؟؟

به روی مرکب سرخی و خونین

نمی خواهی مرا ای یار دیرین ؟؟؟

نگاهش میکنم

نگاهش میکنم اما !

نگاهش چون غنچه تب دار و پرپر

چرا اینگونه گشته این ، پیمبر

یقیناً از من است این غم

این رنج جگر سوز قلم