کافی نیست

برای درک ِ نگاهم،شراب کافی نیست

بسوز  چون من ِ تنها،ثواب کافی نیست

چرا نماز ِ شبت را به شب نمیخوانی؟

دلی که عشق نبیند،صواب کافی نیست

سکوت ِ شب سخنی مست و جاری از دل داشت

نوید ِ روز ِ پر از گوش ِ خواب کافی نیست

بیا به جمع ِ غزلهای ِ اهل ِ حق ،بیدار

به خانه گفتن ِ " یا بو تراب " کافی نیست

اگر چه دیده نهادی به روی ِ این دنیا

ولی ندیدن ِ چرخی خراب کافی نیست

فشار ِ رویش ِ روحت نمانده  برگردی

برای ِ درک ِ پُر احساس،تاب کافی نیست

نمانده آب ِ زلالی به چشمه ها،افسوس

برای ِ تشنه ی ِ صادق،سراب کافی نیست

چرا به حال ِ سخن سنج مانده احوالم؟

یتیم ِ آتش ِ شب را کباب کافی نیست

درخت ِ شعر و سخن ریشه در نهان دارد

تبر به دست و سرودن از آب کافی نیست

________________________

مطلوبی(سخن سنج تبریزی)