به جز شعر

زخمی است دلم ، مرهم آن نیست به جز شعر
آن کس که مرا زخم زند کیست به جز شعر؟

هم مرهم و هم درد من است بیت به بیتش
آزرده دلان؟... پاسخمان چیست به جز شعر ؟

هر درد که گفتیم و شنیدیم ، نگفتیم
این زندگیم یکسره زاریست به جز شعر

چون کوه صبورم ولی وقت شکستن
خوشبخت دلم کز همه عاریست به جز شعر

در جاده‌ی پیمودن این بغضِ شکسته
از مهر درونم همه خالیست به جز شعر

معشوقه‌ی  پیمان شکن ناخلف ما
با کل جهان ،با همه کس زیست به جز شعر

سجاد ممیوند