مزارع بی کران

سالها به سرعت می گذرد و من با همان دل کودکانه زندگی می کنم، کی می دانست که اگر کودک نمی ماندم، حال چگونه می خندیدم و به آسمان خیره می شدم و به سوی امیدها سفر می کردم! رویاهایی که روحم را شکوفا می دهد. 
سفرهایی به دور از مردم، به سوی صلح و دوستی. 
گاهی چشم می دوختم به آسمان و گاهی به مزارع بی انتها.
اگر هنوز گل دارم، هدیه ای از کودک درونم است. 
برای همین می خواستند دزدی کنند و وارد مزارع بی کران من شوند تا آسمانم را تاریک کنند.
#شاهین_افتخاری