برگریزان انسانیت

دنیا به روزای سیاه وسرد
باج میدهد
روزگار تلخ در کوچه های زندگی
آزادانه جولان میدهد
بغض ها آشکارا در شهر
نفس میکشند
آدمهای رنج کشیده
با درد راه میروند
رنج در چهره درد کشیده های فقر
هورا میکشد
کف پیاده روها را نگاه کن
کودکی در آغوش بیرحم فقر
بخواب رفته است
زنی بی پناه دست هایش دراز  و
نگاه منتظرش به آدمکها
خیره مانده است
انسانیت در کف پیاده روها
بخواب رفته است
آدمهای تنها
شهر را شلوغ کرده اند..
این روزها قلب های یخی
آسوده زندگی میکنند
و بی وجدان ها راحت می خوابند..
زندگی برای بعضی آدمها
راحت سخت میگذرد
از بیداربودن پررنج میگریزند
دوست دارند خوابیدند
هیچوقت بیدار نشوند..

عبدالله خسروی(پسرزاگرس)