پیمان نشین

پیمان نشین
ای که نگارم تــویی ، شـــــور  بهارم تــویی                                
مــرغ دلم  همنواست ، تا که هَــزارم تــویی
شاخه ی بوستان من، رسته شکوفای توست                
عـطر  گلستان  مـن   عــود  قمارم  تـــویی
طــرّه ی طـرّار  تو، ســاقی  هـوشــیار  دل                 
مستی دل  حاصل است  تا  به  کنارم  تویی
در تب میدان  عشق داروی درمان توراست             
چاره کن این  قصه را، چـاره ی کارم تویی
همهمه  برپا در  این  دایــره ی  باده نــوش                
خوش که دراین تاب و تب داعیه دارم تویی
کلبه ی من هرسحر روضه ی رضوان شود                   
 از  نفــحات  نســیم ، لیل  و نـهـارم تــویی 
ای  صـنم  دل نشین ، بـر سـر  پیمان نشین
در قفس  مــرغ  دل  صبر و قرارم  تــویی
(پیوست دیوان مظفر جوینی، موسسه علمی فرهنگی جهانکده)