تبِ یار

 

مَن باشَم و او باشَد
یک جام و سَبو باشَد
مَن باشَم و وِِی باشَد
اَهـلِ دل و مِی باشَد
او مَستِ مِِی و جام و سَبو باشَد
مَن مَسـت و خُمـارِ دلِ او باشَم
او حالِ خَرابِ مِِیِ ما باشَد
مَن مَستِ شَرابِ دلِ او باشَم
مَن باشَم و او باشَد
یک جام و سَبو باشَد
شَب باشَد و یار باشَد
آهَنگِ دو تـار باشَد
دل باشَد و جان باشَد
یارَم  به میان باشَد
او خالِق و یارِ دلِ مَن باشَد
مَن عاشِقِ زارِ دلِ او باشَم
او نَقشِ کِتابِ دلِ من باشَد
مَن عِطرِ گُلابِ دلِ او باشَم
او باشَد و مَن باشَم
مَن باشَم و او باشَد
او از لَبِ مَن بوسَد
مَن داغِ لَبَش تَرسَم
مَن فِکرِ جُنون بر سَر 
هِی از تبِِ او پُرسم
مَن باشَم و وِی باشَد
اَهلِ دل و مِی باشَد
آوازِ دو نِی باشَد
مِی باشَد و نِی باشَد
او با دلِ مَن باشَد
کی باشد و کِی باشَد