دلباخته

 

دلباخته

 

دین و ایمانی که در آغوش شیطان رفت، رفت
گر در آغوش بُتی هم دین و ایمان رفت، رفت

بی‌دلان! دل کندن از او در توانم نیست، نیست
دل اگر در حلقه‌ی زلفی پریشان رفت، رفت

مرغ دل، سیمرغ طوفان دیده‌ی ایام نیست
گر که گنجشکی میان باد و طوفان رفت، رفت

بر نمی‌گردد دگر، اشکی که از چشمی چکید
از دلِ ابری، اگر یک قطره باران رفت، رفت

نیمِ عمرم در غمش بگذشت و نیمِ دیگرش
مثلِ آبِ رفته در جوی خیابان، رفت، رفت

تا به درد عشق، مشتاق است دریابش که دل
از سر کویَت اگر روزی پشیمان رفت، رفت

گِرد شمعش سال‌ها پروانه بودم ، عاقبت
شعله‌ای بر بالم افکند و گریزان رفت، رفت