سلام ودرود استاد ارجمند
سپاس از لطفتان نازنینم
این شعر رو رویک کلیپ انداخته بودم که دونه دونه از گوگل تصویرهایی ازجمله تصاویر بالا گرفته بودم
مرتبط و کلیپش کردم در اوج کرونا
اون سال تعداد بچه ها زیاد بود وکلاس کوچیک
و بچه ها دوروز درهفته بخاطر شیوع کرونا مدرسه می آمدند واون دوروزم بیشتر ریاضی وفارسی
روبابچه ها کار نکردیم چون زمان کافی براآموزش حضوری نبود ،احساس کردم بچه ها دارن کم کم از ریاضی خسته میشنهرچند اونم از روشهایی چون
داستان گویی ونمایش و ابزار آموزشی متنوع استفاده میشد ولی باز...
وکل درسهاهرکدام آموزه ای دارند بانوجان مطابق آنچه شمافرمودین که نیاز است وخاص
اما طبق اون شرایط اون شعر به نظرم اومد و نوشتم
که درواقع تاحدودی کاستی های کلاس خودم بود درآن سال
و برا گروه معلمان حالا استانی وکشوری فرستادم
شاید تلنگری باشد برای خودم و ..
تا درکنار روزهای خسته کننده کرونایی ،آموزشی شاد و کلاسی سرحال را فراموش نکنیم...
ممنوم از نگاه پر احساس و زیبابین و دقیق شما
گرانقدرم که همه چیز را به بهترین وجه بیان میکنم
شاگرد شماست این شاید شاعر کوچک که می آموزم از اندوخته ی ادبیات و علم شما نازنین بانوی اندیشمند و
بلند نظرم
به مهر بمانید
درپناه خداوند زیباییها تاهمیشه سعادت و سلامت
همراه جدایی ناپذیرتان بانو
درود برشما بانو عادلی عزیزم
زیبا وارزشمندبود
برقراروماندگارباشید عزیزم