مجلس عاشقان

مهرت به دل نشسته ....
۱۴۰۲/۲/۸ شماره ثبت ۶۳۴۳۷۱
مهرت به دل نشسته ,چون زورقی به طوفان,
گیرم به دامِ چشمت , این قصه ای ست پنهان

رازی که دارم از تو , با کَس نشایدَش گفت,
پا می کشم من از عشق , اما زنی تو دامان

این خود فسانه باشد , با راز و رمز بسیار,
آتش بگیردم دل , اما نگویم از آن

در هر افق تو دیدم , هرسوی دهر , هرجا,
در کوه و رود و دریا , در باغ و دشت وبستان

طوفان چو آمد از راه , با زوزه های سرکش,
سیلی به صورتم زد , گویا زدی تو آن سان

چشم و نگاه و دستت , پیوسته هست بامن,
روح منی تو شاید , در اندرون و در جان

پایان نمی پذیرم , تا کُنهِ جانم از توست ,
با من نمیرد این عشق , گر من رسم به پایان

من می روم ولی تو , پر می کشی به هر سو
در آسمان و در عرش , در هر طرف خرامان

ای عشق لحظه ای باش , تا روحِ من بگیرد,
آرامشی در این دَهر , از این فراقِ سوزان !

آبادی از تو بوده, در شهرِ زندگانی
رفتی و مانده عشقت , در این دیارِ ویران

قلمتان نویسا
هزاران درود
موفق باشید