زندگی و زندگی و زندگی

به نام آفریدگار هستی

ای مردم ! میشود پاسخ این سوال را در لحظه‌ی اکنون به خود و به روحِ پاک و مقدس خود بدهید ؟ پاسخ این سوال که آیا به راستی در حال زندگی کردن و همواره لذت بردن از آن هستید یا فقط در حال گذراندن آن ؟ آخ آخ آخ و آه و آه و آه اگر پاسخی هرچند کوتاه و فاقد معنا برای این سوال پر معنا نداشته باشید...

تا چه زمان میخواهید زندگی کردن را به زمان ، مکان ، افراد ، موقعیت ها ، و شرایط بهتر فردایی که معلوم نیست خواهد رسید یا نه موکول کنید؟؟ در این پاراگراف بر خلاف خطوط قبلی از دو علامت نگارشی سوالی استفاده نمودم تا دوبار از خود این سوال مهم را مطرح سازید. آری ! تا چه زمانی زندگی کردن را به فردا موکول می‌کنید ؟؟؟ حال شد سه علامت سوال... هربار بیشتر و بیشتر این سوال را از خود پرسش کنید.

حال چگونه زندگی کنیم؟؟؟؟ اکنون شد چهار علامت سوال... با نوشیدن یک فنجان چای ، با نشستن و با خود حرف زدن ، با لبخند زدن در بدترین و متورم ترین شرایط ، آری سخت است اما شدنی ست. خود را به موش و گربه بازی نزنیم. ما انسانها میتوانیم زندگی کنیم. خیلی خیلی خیلی ساده و با سهل ترین افعال. به این جمله انتهای این متن توجه کنید. هر لحظه فکر کنید که آخرین لحظات عمر زندگی شماست. از آن لذت ببرید به معنای کامل آن.

آری، زندگی کنید ، زندگی زیباست. 

محمد مهدی برجعلی ٫ 16 شهریور 1403 , تهران / ایران