پژواکِ عشقِ بی پایان

ابر ابر ابر ، ابرِ کلامت
پناهِ خنده ی قلبم
آسمانِ دیده ی تو
منم، سر به هوا کرد

جفت ، مرغ عشق من
شدند ، یار و همدم هم
توی کنج قفسِ چشمات
پر زدند و بال گشودند

در برکه‌ی نگاهت
آن اقیانوسِ بی پایان
عکس هلال ماهم
بی بی بی قرار

دریای عشق تو
بی‌کران و عمیق
من غرق در این اقیانوس
همیشه در انتظار

وقتی که می‌خندی
گور به زنده میشم
قلب زمینی من
دور تو می‌چرخه فقط

هر نفسی که فرو میبری
ممّد حیات منی
هر نفسی که بر آوری
مفرح بماند که جان جهان منی

با تو

هرچه در دلم هست ، عاَلم می‌شود
یوسف گم گشته ، پیدا میشود
تویی آن باد صبا ، محرم راز
به زمستان دلم ، مژده ی جنت می‌دهد