همسفر

همسفر                                663
یار در پــرده نشـین  خـوش  ز دلم پرده دری                        
می کنی شـام  و ســحر بر دل من جـلوه گری
رهـــزن هوش  من  و دلبر دل، ای همه جـان                       
هـرکــجا  می گــذرم  با من  و دل هــمسفری
 گر چه  دیری است که بر دیده  نهادی تو قدم                   
هر سحـر  می نگـرم تازه تـــر از تازه تـــری
ای هــمه قــــوت دل و قــــوّت  پـای  طلـــبـم                   
 تو ز ســودای من و خواهـــش دل باخـــبری
همـگان جـــود تو شد ، بـود و وجـــودم به فنـا                   
آنچـــنانی که  ز من هیـــچ نمــانده است اثری
من به دریــــای تـو پیوسـتم و هسـتم به امـــید
که تو ای غـــمزه گر از خاطی خود در گذری
(دیوان مظفر جوینی، موسسه علمی فرهنگی جهانکده)