شبان

زبانی مثل موسی نه ، ولی مثل شبان دارم
برای از تو گفتن من زبانی ناتوان دارم

اگر در قعر چاهم با تمام نا‌امیدی‌ها
ز لطفت گوشه‌ی چشمی به زنگ کاروان دارم

وگر از من بگیرد یک نفر یارب سراغت را
برای پاسخش چندین هزاران داستان دارم

درختی خشکم و از لطف تو شوق بهارم هست
اگر چه روزهای ناخوشی در این خزان دارم

ز یادم می‌رود گاهی تمام لطف‌هایت را
من از این سان فراموشی‌ست که با خود فغان دارم

اگر غم بر گریبانم دو دست خویش اندازد
شراب مهر و عشقت را درون استکان دارم

تو را دیدم میان خنده‌ها و گریه‌های خود
تو را در ناامیدی‌های خود در هر زمان دارم