من زبان شادیم

من زبانِ شادی می‌شوم

در پی قلبی، راهیم
گر
کسی ذوقی دارد ذوقش، خانه‌ام،
در کنار ذوقش، شوقی دارد
. خنده‌اش بهانه‌ام آغاز شوم
من زبانِ شادیم، گر کِ صدایم کنند،من
پر گیرم زِ روح، شور شوم در دل ، 
خنده‌ای پرشور لبخندی بر لب شوم،
من... یادم آمد کِ من زاده زِ هر لحظه‌ام
تاب نیاورد مرا زخم‌های سربسته‌ام!!
من، زبانِ شادیِ لحظه‌هایِ کمیاب،
اشک‌‌های بی‌دلیل،لحظات نایاب
شاید بین دو نفر، یا میان چند نفر،
شاید هم بی خبر ، عایدت گردم اگر 
تو خواهی کنی مرا، من شوم آغاز، 
پر گیرم زِ روح، شور شوم در دل ،
خنده‌ای پرشور شوم از ته دل
م.فریدونی