لب پر خنده

دیده ام هر گذر از بهر تو جوینده شود
نارو پودم همه جوینده و پوینده شود
رقص زیبای خیال تو شب آید به ببرم
تار موی تو به وجدآیدو گوینده شود
تو چه کردی که شدم باغ پر از دانه عشق؟
بذر اندیشه ام از یاد تو روینده شود
چو نسیمی تو گذر کن به سحر گاهی من
لب بی خنده من یک لب .پر خنده شود
بذر باغ من آشفته شکوفا بشود
ریشه بی رخ خوب تو  اگر کنده شود
حسن لطفی ۴مهر ماه ۱۴۰۲