خیال ناله

شبی بایک بغل نی درهجوم بیقراری ها
خیال ناله می بافم برای یادگاری ها
صدای نازک خود را چه زیبا شستشو دادند
به زیر آبشارِ گریه های من،قناری ها
دلم را بهرمن بر شاخه ی سروی بیاویزید
که چشم سر فرازی داشتم از خاکساری ها
شبِ تلخِ غریبی،یادِ پائیزِ پریشانی
مرا می برد از خود،با تمام پافشاری ها
به عمق سایه ی شب،درکنار جاده می مانم
که شاید باز گردد روزگار سازگاری ها