ضجه های زجه

درود عزیز زیبا بود قلمتان ماندگار

درودتان نازنین بانو
زیبا بود اندوه بار
بمانید به مهر

درود بر بانوی گرامی
بسیار زیبا وتلخ

.

درود برشما
زیبا بود

درود بر شما بانو آجرلو گرامی
بسیار زیبا سرودید

درود شاعر گرامی بسیار زیبا بود پاینده باشی

سلام بر شاعر و شعر

شعر خیلی خوب آغاز شده است. شاعر تصاویری از شبی سرد و شهری در خواب و بارش و نشستن برف بر درختان (رخت حسرت) ارائه می‌دهد... ضجّه‌های مبهمی را از کوچۀ خالی در گوش و ذهن القا می‌کند... خاموشی ضجّه‌های زجه، ناقوس مرگ و خشکیدن گل امید بیان چندگانۀ همسو از یک رویداد است در نگاه شاعر.
شعر لایۀ دیگری هم دارد و شاعر در لایه‌مند کردن شعر موفّق بوده است.

وزن شعر در واقع نیمایی است امّا شاعر در دو جا وزن را شکسته است که گمان می‌کنم این کار او عمداً و در راستای القای شکستی باشد که شاعر از آن با عناوین مرگ و خاموشیِ فریاد و خشکیدنِ گلِ امید یاد کرده است گرنه موزون گفتن آن کلمات برای شاعر کاری نداشته است.
امّید! یأست نشکند خورشید فردا برزند...

به خانم آجورلو بخاطر سرودن این شعر ارجمند و زیبا تبریک می‌گویم و امیدوارم که روزبروز اشعار بهتری از ایشان بخوانیم.
با مهر و احترام