درد مشترک

شاملو! من که دو به شک بودم
پس چرا درد مشترک بودم؟
بر کویر ترانه پیله زدم
خام یک قطره شاپرک بودم
سیل خون،قدر یک جنون،اما
کاشکی بغض نم نمک بودم
سقفها در حساب ،سرگردان
لحظه ای جفت و گاه تک بودم
خبر خوش اگر که می آمد،
من خودم اوج قاصدک بودم.
برف پیری چقدر زود آمد
من هنوز عشق آدمک بودم
یک خر گنگ و زودباور و خنگ،
کاشکی اندکی کلک بودم
به اراجیف بنده گوش نکن،
که غریبانه آذرک بودم...