مسافر سبز

نام شعر: مسافر سبز



می رسد فصلِ بهار
سوز و سرما به کنار
می رود رنگِ سپید
خرمی می آید
گل و پروانه به رقص
و درختان همه سبز
می رسد فصلِ بهار
می تَراود آفتاب
می دهد هدیه به گل ها
پرتوی نور و امید
می رسد فصلِ بهار
می شود جاری، رود
از دلِ کوهِ بلند
می کند سیراب او
چمن و سبزه و گل
می وزد بادِ بهار
می کشد دستِ محبت
به سر دشت و چمن
می رسد فصلِ بهار
می دهند آواز سَر
قمری و شانه به سَر
شاپرک می رقصد
دلِ گل می لرزد
می رسد فصلِ بهار
می دَرَد غنچه لباس
می شود شکوفه باز
جشنی اینجا برپاست
جشنی از جنسِ طبیعت
جشنی از جنسِ بهار
سوسن و شبنم و لاله
همه با هم هستند
می رسد فصلِ بهار
می کند عشوه و ناز
یک گلِ قرمزِ رز
بازهم درختِ کاج
می کند راز و نیاز
می رسد فصلِ بهار
نوبتِ چلچله هاست
که بخوانند آواز
و کمی آن سو تَر
دشتِ شقایق پیداست
و پراکنده شود
بوی عطرِ گلِ یاس
و در آن دشت و دَمن
می دود آهویی
در پی مادرِ خود
می کند آوازی
بلبلی بر شاخه ای
می رسد فصلِ بهار
می دهد خبر به باد
مژده ی آمدنش
می وزد خنک نسیمی
می کند نوازشی
بر سر پنیرکی
می رسد فصلِ بهار
گل شبویِ سفید
بَر لبِ پنجره هاست
و گل سمبل هم
بر لبِ طاقچه هاست
دخترِ همسایه
با لباسی ساده
می کند آماده
سینیِ سبزه یِ عید
که به دورش بسته
نخ قرمز رنگی
بازهم پیچیده
در فضای خانه
بوی سیب تازه
و درونِ کاسه ای آبی رنگ
چندتا شاخه ی سیر
و کنارش تنگی
که ظریف است و بلور
و در آن ماهیِ قرمز رنگی
تیک تاکِ ساعتی
می خورد باز به گوش
که نشان می دهد او
گذران عمر را
سمنویی پخته
سنجد و سماق و سرکه
همه اینجا هستند
روی یک کرسیِ چوبی
که پتویی گل دار
روی آن افتاده
دور آن حلقه زده
مهربانی و صفا
شادی و لبخندی
زیرِ لب زمزمه ای
که بخواند ذکری
می رسد فصلِ بهار
می کند چشم مرا خیره به خود
و به پایان نرسد زیبایی
می رسد فصلِ بهار
می رسد فصلِ بهار



شاعر: سید‌صالح‌فتوحی