بداهه

درود بر. بااانو بهرامی مهربان
دیدگاه ارزشمندی بود و زیباتر بیان شد
موفق‌تر باشید

درود بانو
یک کلام کم نیست؟

هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود
وارهد از حد جهان بی‌حد و اندازه شود

درودها بر شما خانوم بهرامی ادیب و بزرگوار
زیبا قلم زدید
ایام شما هم بکام و خوشی
موفق باشید

سلام بانو بهرامی ارجمند
بداهه تان زیبا بود
ایام به کام
در پناه نور

درود بانو بهرامی عزیز
کوتاهِ حقی بود
احسنت

درود بر استاد بانو
خواهر بزرگوارم
سپاس از محبت و لطف وحضور گرم شما
در پناه حق مستدام باشید

درود بر بانو بهرامی ژرف اندیش
تعریف اندیشمندانه ای بیان کردید. تفکربرانگیز بود.
خدای مهربان به اندیشه و قلمتان برکت دهد.

سلام و درود بانو بهرامی
کوتاه اما ژرف معنا👌👌👌
قلمتان نویسا✨

درود بر شما گفته‌هایی زیبا نقد کرده ايد 🌺🌺🌺

سلام و عرض ادب مهربانو بهرامی خوش سخن
زیبا گفتاری بود
سرافراز باشید و بی نیاز

سلام بزرگوار
چه قدر زیبا وصف کرده اید
قلمتان سبز باد🙏🌺🙏

درود پسر عزیزم محمد حسن جان
خوشحالم دوباره با دست پر برگشتی
سپاس از شما
در پناه حق

درود بر شما مهربانوی فرهیخته
شاعرانگیتان مستدام

سلام و درود استاد عزیز مهربانوی جان‌ سرکار خانم بهرامی
تعریف از شعر همانست که گفتی ، والسلام
همیشه بر دل شعر زندگی بنشینید
🌹🌹🌹🦋

از آن سوی دردهای من
از آن سوی این خانه ها
یکی تار موی سپید
طعنه میزد به دندانه ی شانه ها
از آن سوی این خانه که نشسته به غم
خروشیده باران عجب روی ویرانه ها
از آن سوی ظلمت از آن سوی درد
فقط آشنای تو بود بین بیگانه ها
از آن رازقی هم که افتاده بود بر زمین
فقط عطری از خاطره مانده بر پله ها
صدای سکوت بود در غمی بی صدا
شب و شبنمی می‌چکید روی افسانه ها
وفا آن طرف تر نشسته به درد
خیال می وزید روی انگیزه ها
شادی اما که رخت بر بسته بود سالها
خودش را کشید سوی‌ من تا لب چاره ها
خیالم‌ به ناچار خیال می کشید
هوای نیاز می پرید تا لب یک گناه
گناهی به زیبایی این همه انتظار
گناهی چو‌ شب های من بی قرار
زمان در گذر بود و شب ، انزوای شدید
زمین می برید بند دام مرا
صدایی شکست ، حال این کوچه را
دلم می طپید پشت دیوار دلش بار ها
دلم آن سوی این بام خدایی‌نداشت
همه تاریخ من آه بود و شب گریه ها
فقط قاب عکسی نشان از تو داشت
و گر نه هوای سفر رفته از کوچه ها
صدای قدمهای کوچه نزدیک می شدند
امید هم برید مثل بیداری از خواب ها
کسی پشت در بود که هیچگاه نبود
دلم را کشید تا لب شیب یک پرتگاه
در خانه قفلی نداشت بعد از او
دو چشمم نشست در قدم‌های ماه

بهروز دارابی

درود بر شما
اشعارتان بسیار زیباست
بسراید وبمانید به مهر بزرگوار