دعوا با بهار

نارنج، دعوا با بهار می کند

بنفشه، روغن  احتکار می کند

جوبار، خاک و غبار، انبار می کند

تبر، درخت را بیدار (/بی دار) می کند

لاله با سیمان، کار می کند 

هوا، آلودگی، ناسزا، نثار می کند

ماتم، کوله را  بار می کند 

و بیمار می کند زهر مار، آشیان اندیشه را

"دل" اما از "حیرت" می پرسد:

"خودِ زیبا کجاست؟"

شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور (مهدی)

 

شعر سروش: گونه ای شعر کوتاه وابسته به شعر پیشرو (آمیخته ای از شعر سنتی و نو، به شیوه های ویژه) که معمولا در بیش ترِ لَخت های نخستین، قافیه یا قافیه آهنگ دارد و در لَخت یا لَخت های پایانی، به شیوه ای متفاوت می آید تا از راه این دگرگونی، به برجستگی برسد. 
در سروش های ناب، سعی می شود نگاه و بیان، تازگی داشته باشد و معنا در لایه های چند بُعدی قرار بگیرد. 

در آستانه ی زادروز شعر سروش (یکم بهمن) منتظر شما سرایندگان و ادیبان
گرانقدر هستیم تا با سرایش ها و پژوهش ها و تشویق های ارزشمند خود، 
جشن زادروز شعر سروش 
را  پربارتر بفرمایید.