سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید
منو کاربریمعرفی شاعران معاصرانتشار ویژه ناب
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
♪♫ صدای شاعران ♪♫پر نشاط ترین اشعار۲- نهاد نیک ۳- حکم دل ۴- یاد داشت بهشت ۵- نوبت مطب ۶- خورشید به تاراج رفته ۷- مادر ۸- خون بازی ۹- آسیمه سر ۱۰- قصه ی عمر حمایت از شعرنابکانال تلگرام شعرنابتقویم روزجمعه 25 آبان 1403 14 جمادى الأولى 1446 Friday 15 Nov 2024 |
اشتراک گذاری این شعر
۱۸ شاعر این شعر را خوانده اند
فروغ نصیری،رویا ادیب (نازبانو)،سید هادی محمدی،مسعود آزادبخت،سید محمدرضا لاهیجی،مسعود میناآباد مسعود م،سمیه خاکپور (غزلبانو)،م فریاد(محمدرضا زارع)،محمد گلی ایوری،محمدحسن پورصالحی،فاطمه بهرامی،رسول رفیقی،حسین رضایی(آشنا)،سارا رحیمی،سید امین موسوی نژاد (شیفته)،بهــاره طـــلایـی زیدی،مهدی سلیمانیان(پژمان)،احسان نوروزی
نقدها و نظرات
 شنبه ۲ مهر ۱۴۰۱ ۱۴:۳۸
بسیار زیباست دوست من 
 شنبه ۲ مهر ۱۴۰۱ ۲۰:۵۳
درود خانم خاکپور گرامی  شعر قشنگی بود و جالب البته: میگه نمی خواهم بدانی چه شبی را سحر کردم، بعد هی توضیح میده  لطفاً به بازوانم نگاه نکن با هیچ بوسه ای محو نخواهد شد ظاهر کلام، راندن است و باطن کلام، خواندن! شعر هنرمندانه و ظریفی بود  غلط املایی هاتم درست کن دختر!😠 😅اینجوری گفتم که دیگه توی ذهنتون بمونه شاد باشید  شنبه ۲ مهر ۱۴۰۱ ۲۱:۰۸
درود بر شما بانو خاکپور گرامی سروده ای زیبا و مفهومی را قلم زده اید ولی جسارتاً نظرات جناب محمدی و جناب زارع نیز قابل توجه است موفق باشید  شنبه ۲ مهر ۱۴۰۱ ۲۲:۱۸
عرض ادب و احترام جناب آقای محمدی فقط پاراگراف اول کامنت حضرتعالی رو خوندم و به یک نکته بسنده می کنم و ترک سایت تنها چیزی که در ذات بنده وجود ندارد تمسخر و بی احترامی است تحت هیچ شرایطی نیاز به اثبات خودم ندارم ذیل تنظیمات شعر ، گزینه ی عدم نقد رو درج کردم به این دلیل که به خاطر مشغله ی کاری امکان ریپلای همیشگی برایم مقدور نیست و همین عدم ریپلای رو نشانه ی عدم احترام میدونم گاهن نیازه که آدم خونده شه، شنیده شه ، دیده شه و … و تنها دلیل حضورم در اینجا میتونه یکی از موارد ذکر شده باشه کاش کاش کاش همون اندازه که به خودمون اجازه ی قضاوت میدیم، خیلی خیلی خیلی ناچیزتر از اون هم این اجازه رو از خودمون بگیرم مانا باشید و مستدام دوست  سه شنبه ۵ مهر ۱۴۰۱ ۱۴:۴۷
زیبا بود بانو جان
 شنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۱ ۱۲:۴۸
سلام و درود زیبا بود
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
|
نقد و آموزشنظراتمشاعرهکاربران اشتراک دار
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
|
|||||
ارسال پیام خصوصی
محمدرضا آزادبخت
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
امیرحسین اصفهانی کن
مسعود مدهوش( یامور)
پیام مفخم
مهرداد مانا
منوچهربابایی 
ساسان نجفی(سراب) 
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
شعرتان به لحاظ مفهوم زیبا بود اما جسارتا
کار اشتباهی که بسیاری از نویسندگان انجام می‌دهند
و به اصطلاح نامش را فارسی کردن گذاشته اند
همین کاری است که شما انجام داده اید
🔷(حذف واو معدوله) 🔷
واو معدوله عامل تفاوتی است که در کلماتی مانند خواب، خواهر، خواهش، خواستن، خوار و ... نیز استثناء ایجاد می‌کند و براساس معنی می‌توان املای صحیح آن را
انتخاب کرد
در لغتنامه دهخدا، خاستن به معنای برپا شدن و بلند شدن و خواستن به معنای خواهش کردن، آرزو داشتن، طلبیدن، اراده کردن و قصد داشتن است و یکی از ساده‌ترین راه‌های تمییز این دو کلمه از یکدیگر و صحیح‌نویسی آن، توجه به معنای آن است.
🔶 برای روشن‌‌تر شدن موضوع، به ابیات زیر دقت کنید؛
چو از خوان نخجیر برخاستند
سبک باره مهتران خواستند
شاهنامه، فردوسی
روزه یکسو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست
می ز خم‌خانه به جوش آمد می‌باید خواست
دیوان، حافظ
بر این اساس، در ترکیب‌هایی مانند برخاست و به پا خاست، که معنای خیزش وجود دارد، واو معدوله درج نمی‌شود و «خاست» درست است؛ اما هنگامی که معنای طلب کردن منظور باشد، «خواست» درست است.
در خصوص لطفاً هم نوشتن لطفن دردی دوا نمیکند
همچنین در فعل خواهد که به اشتباه خاهدنوشته اید
وضع به همین منوال است و حذف واو معدوله جایز نیست
خواهم که به عشق تو ز جان برخیزم
وز بهر تو از هر دو جهان برخیزم
خورشید تو خواهم که بیاران برسد
چون ابر ز پیش تو از آن برخیزم
مولوی