خلیج همیشه فارس

 درغروبی قلبم از مهر وطن لبریز و آکنده

رفته بودم  ساحل زیبای این دریای رخشنده

ساحل دریای پارس ،این آبراه سبز و طوفانی

بر خلیج فارس مهمان بود با امواج کوبنده

  در افق کوچ حواصیلها بسوی دشت و صحرا بود

یک طرف بزم عقابان بود به اردکهای پر کنده

آسمان پرگشته بود از لک لک و مرغان دریایی

ساحل دریا  پر از  تکرار در تکرار جنبنده

آب ،این میراث جاویدان خلقت موج گردان بود

تا رساند  قایق  امروز را بر صبح آینده

کاروان لنجهای خسته ی مردان ماهیگیر

صف به صف در هرکران برآب و طوفان بود رقصنده

سفره ی دریای بی پایان به هرجا میزبان می گشت

مرغ  ماهی خوار و ماهی،سرخوش  از این آب بخشنده

چشمه ی جوشان دریا دم به دم صدها صدف می ریخت

تا کند لبهای ساحل را پر از خوشحالی و خنده

بستر دریا مداوم زایش مرجان و ماهی بود

آفرینش نقش جان می زد  در این دریای زاینده

دست طوفان موج را با صبح ساحل آشنا می کرد

آفرین  بر  خلقت  این  کردگار  آفریننده

از ازل تا بیکران هر موج دریا باز می چرخید

دور از آسایش برای ساحل مرجان  از این امواج چرخنده

هر صدف را جستجو می کرد هر دم مرد دریا گرد

 در مسیر موج و مروارید ،شاید بود  یابنده

موج دریا در پی طوفان به اعماق فضا می گشت

تابش خورشید بر ساحل زده نوری درخشنده

 از تن خورشید میبارید هزاران نیزه های نور

  مشعل افلاک تابان بود زان  خورشید  تابنده

جاودان باش ای وطن از  ساحل سبز خزر تا قشم

از بلندای دماوند و شکوه قله ی الوند  پاینده

تا کران دور دست چابهار و ساحل زیبای بوشهر

بر تن  البرز  پیر  و  آسمان با ابر توفنده

هرمز و تنب بزرگ و کوچکت، خارک و ابو موسی

کیش ولارک ،قشم و زیبا جنگلش، حررای پیچنده

داریوش  برماسه سنگی صخره ای  بر خاک گرم  خارک

نزد انجیر معابد این سند  را  کرد  پرونده

حک نمود با خط میخی بر تنت ، برسنگ مرجانی:

،،این دیار خشک را کردم زمینی سبز و زیبنده،،

در سکوت خاک و فریاد بلند قله هایت هست

 غصه هایی در دلت ،یک آسمان  دردی فزاینده

ای وطن عشق تو در قلب من و مهرت به جانم هست

آتش عشق تو در دلهای  مردانت فروزنده

ای وطن ای مادر دردآشنا و خسته ی ایران تاریخی

گر نبودیم آنچنان میراث دار، هستیم شرمنده

از مجموعه اشعار پژواک فریاد

دفتر اساطیر

سروده شده در 18 شهریور 401

پی نوشت:

سنگ نبشته ی جزیره خارک اولین کتیبه مرجانی با خط میخی روز چهارشنبه 23 آبان سال 1386 در هنگام احداث جاده توسط شرکت ملی نفت ایران در جزیره خارک از زیرخاک بیرون آمد. این کتیبه اولین کتیبه سنگی مرجانی کشف‌شده تا امروز است. طبق نظر کارشناسان باستان‌شناسی خط میخی فارسی باستانی کتیبه ایران مستند‌ترین سند تعلق خلیج‌فارس به ایران از زمان هخامنشیان بوده است.  ترجمه سطر به سطر: این کتیبه هخامنشی روی صخره‌ای مرجانی به ابعاد 85 در 116 حک شده است. در این کتیبه پنج سطر و شش واژه فارسی باستان به چشم می‌خورد که پنج واژه آن تاکنون ناشناخته بودند. این‌چنین ترجمه‌شده است: (این) سرزمین خشک و بی‌آبی بود شادی و آسایش را آوردم 1- بود 2- زمین خشک بی‌آب، آسایش 3- جاری من 4- بهنه (یک اسم خاص) یا حاکم را 5- چاه‌های آب .... این کتیبه تاریخی توسط برخی افراد ناشناس با یک شی نوک‌تیز در خرداد 87 از بین رفت.