جانان

از دیده خون ببارد ، با عشق یاد یاران

این دل بود ز ابری، در فصل نو بهاران

 با شور عشق بتازم،با توسن خیالم
چون دشتها کنم طی ،فرسنگها،بیابان
من از سپاه عشقم،از لشکری ز عشاق
بنیان دولت عشق،هرجا شود به سامان
دیریست در نگاهم ،دنیا بود فسانه
آن دم در فراقت، این دل رسد به پایان
آن شب ز کوچه ی عشق،با یاد تو گذشتم
تنها گذر کنم من ،در این شب زمستان
من هر دم دهم دل،با یاد او به جامم
من از تبار مستان،از کیش می پرستان
شیرین عشق فرهاد،لیلای خواب مجنون
بنشسته ام به راهت،آیی شبی، خرامان
لطفی ،نظر بیافکن،بر این همیشه خسته
ای برق هر نگاهت ،آتش زند هزاران
آخر زنم من این دل،چون زورقی به دریا
ای باد شرطه برخیز،دل را رسان با جانان