خرقه سالوس

با سلام بر اهالی شعر ناب

و سلام بر شما جناب قاسمی چون اجازه نقد دادین به رسم ادب چند خطی در محضر اساتید بنویسم
شما و هم دیگر عزیزانی که دور هم جمع شدیم تا بحث فنی شعری کنیم و بدور از تعصب و حاشیه واینکه همه میدانیم این سایت محفلی است برای پیشرفت و ترقی و انهم نه تنها با ارسال شعر و گل باران و تعریفات الکی و ریا کارانه نه اینکه من بیایم پای شعر شما بگویم: شعرتان خیلی خیلی کهن و قرن پنجمی است و بروید چنین کنید و چنان کنید بعد بروم پای شعر دوست دیگرم کلی به به چه چه کنم و گلریزان کنم که از قضا زبان همان شعر برای قرن سوم هم انور تر است پس تبادلات اصولی حتما به همه ما کمک خواهد کرد من هم بعنوان دوستی کوچک نظر میدهم و لاغیر شما حداقل در این شعر دارای عاطفۀ شعری هستید و تفکر و هم در آن به ظرافت‌های تاریخی پرداخته اید که نشان مطالعات تاریخی شما دارد قابل ستایش است همین که توانسته اید بیتی بگوید:
حسن و صواب چو پیش بدان در پناه شد
معنا شطح بگشت و هدایت تباه شد
اینجا شما بجای استفاده از عین اشعار بزرگان تلاش و کوششی برای تولید شعر انجام داده اید و قابل احترام است اما شعر شما هنوز از لحاظ زبانی دچار مشکل بسیار بزرگی است و آن زبان کهنه و مستعمل و ازار دهنده است که واقعا دیگر بعید میدانم کسی علاقه ای به این نوع زبان داشته باشد حالا بیایید هر چقدر هم بگویید ما میراث دار زبان تاریخی مان هستیم واقعا در کَت من یکی نخواهد رفت.
صوفی چو مصحفی به کف آورد و خط بخواند
ید را ضیا چون ظلمت فرعون سیاه شد
ای کاش روزی شرّ هرچه /چو/گر/بگشت/دانی /دوش/ است را از شعرتان کم کنید واقعا کاش روزی مخاطبی فک نکند که با شاعری با یال و ریش سفید و عصایی چوبی بدست از قرن دوم طرف است و اینکه گه گاه که نه، بلکه در همه ابیات آنچنان دچار پیچیدگی و سختی زبانی است که من متوجه منظورتان در هیچ خطی نشدم درویش چون بگوید از اوصاف اولیا
اثمش حلال و نیک مرامش گناه شد؟؟؟؟
و همین مشکل از نظر تا اخر ادامه دارد
لذا با احترام فراوان از دوست تازه واردمان جناب قاسمیِ عادل و نازنین در خواست مطالعه بیشتر شعر امروز البته حفظ احترام و قداست اشعار و شاعران کهن را دارم
و امیدوارم روزی از اشعارتان لذت ببرم
زنده باشید

یاحق 🌹🌹🌹🌹