ای کاش

بنام  خدا
خشکیده بر لبانم  ، غم واژه های ای کاش                 
ای کاش می زدودی ، از دل نوای  ای کاش
حسرت به دل نشسته ،از بیش و کم شکایت                 
 پندش دهم زهر سو ، از سر نِه این حکایت
کاین غصه نیز ما را ، افسانه ای دگر شد                     
جان مینمود و جان  زو ، ویرانه ای دگر شد
هر غم زدل بر آمد ،  از دیده ام فرو ریخت                    
 بار دگر شرر شد ، در دل غمی برانگیخت
مردی زعشق میگفت، دیگر زمستی اش خواند         
هجران بسوخت آنرا  ،  وان یک خماریَش ماند
ما را نه شور عشق است  ، نی  شوق می پرستی            
هم بی خبر ز هجرم ، هم زآرزوی مستی
از هر هنر بدورم  ،  میدانی ام چنینم                         
 اشکی زغم روانست ،  از چشم سفله بینم
این نکته ام یقین است ،  در رهگذار هستی              
هر جور بر سر ماست ، از کبر و خود پرستی
ای کاش برگرفتی ، این فتنه از دل من                       
ای کاش میشد از غم ،  شادابی حاصل من
گر سرکشم تو بگذر ، یکدم کنار ما باش                   
 تا دل نسوزد آندم  ، از شعله های ای کاش

پژواک  فخرایی