در می زنم با التماس

درود
🌺🌺🌺

درود استاد بانو
به شعر ناب خوش برگشتید
سروده زیبایی را هدیه آوردید
موفق باشید

روزم شب و شب درهراس درمی زنم با التماس
روشن نما با مقد مت کاشانه ام امشب بیا
گفتی غزل همچون طلا هستی سزاور ِثنا
کردم الک غمنامه را دردانه ام ، امشب بیا
درودتان بانو بسیار زیباست
ماناقلمتان وزرنگار

درود خانم خیاط پیشه گرامی
غزل زیبا و دلنشینی بود فقط جسارتاً در مصرع های هفتم و نهم و یازدهم اضافه وزن به چشم می خورد، و در مصرع هفتم علاوه بر اضافه وزن، افت زبانی هم دیده میشه و زبان معیار به زبان محاوره ای افت پیدا کرده:
آیینه می خواهی چه کارخورشید وبردار و بیار
خورشید(را) نه خورشیدو(افت زبانی)
بیاور نه بیار(افت زبانی)

در وزنهایی که (دوری) نیستند استفاده از هجای کشیده به جای بلند در پایان نیم مصرع مجاز نیست:
گفتی بخوانم در فراق  نام  ِ تو را  با اشتیاق
در اینجا هجای دوم واژه ی (فراق) یک هجای کشیده است و از نظر کشش معادل یک هجای بلند و یک هجای کوتاه (طبق قرارداد)، و همین هجای کوتاه انتهایی موجب اضافه وزن شده و وزن را مخدوش کرده، و البته اگه وزن شعر یک وزن (دوری) بود، این هجای اضافه بر طبع گران نمی آمد و طبق قواعد عروض قابل قبول بود ولی وزن شعر شما (دوری) نیست بلکه از چهاررکن مستفعلن تشکیل شده.

سلامت و سربلند باشید

جناب( محمد رضا زارع) م فریاد
از وقتیکه گذاشتید سپاسگزارم
قلمتان سر سبز و دلتان بهاری باد

درود
خدمت شما بانو
عالی بود
تقدیم به شما

درود بر شما بانو طلای کرمانی
زیبا غزلی قلم زدید
احسنت
🌹🌹🌹🌹🌹🌹⁦👏🏼⁩

سلام و درود به شما خانم کرمانی
احسنت و مرحبا.

درود بانوی من

زیباااا بود و دلنشین

ممنونم از حضورتان مهربانوی عریز

بسیار عالی بود

از خوانش شعر زیبایتان لذت بردم

در پناه ایزد پاک بدرخشید به مهر