مرغ بسمل

مرغان بسمل را نگر  چون رقص در  خون می‌کنند/ خود تشنه بر آن تیشه و کین گونه افسون می‌کنند/ هر دم جهان از هر طرف تیغی به من چون برکشید /چون مرغ بسمل گشته‌ام کان گونه خون را سر کشید/ رقص میکنم اندر میان چون آتشی در کهکشان/ میسوزم از  درد خودم مستانه  در  هر دو جهان /ای ساربان آهسته ران بین منزل از سنگ پر شده/ دلهای عشاق را ببین آنگونه بر خون دُر شده/ در یک طرف فرهاد مُرد آن سوی دیگر دیگری /لیلا به محفل می‌نشست شیرین به بام سروری /خسرو به دامانش نشست آن قصه ی تلخ را ربود/ مخفی در آن سوی دگر از این بتان شعری  سرود /حافظ که می‌کش گشته بودچون قصه عشق را چشید/ از می‌کشی رندانه جست تا بانگ معشوق را شنید/ هاتف که وصلش با خدا چون حضرت حق جبرئیل/ ببرید آن وصل و وصال آماده گشت تا یک رحیل /آن دال جولقی تا که شب مستانه ذکرش بود ریا/ از صبح آن روز رسته گشت ویرانه شد سوی خدا