سقوطِ یک عشق

سلام استادبزرگوارم دنیایی سپاس ازاینکه دعایِ خیررابدرقه ی نگاه وقلبم کرده اید
شهادت مولایمان
حضرت علی مرتضی علیه السلام راتسلیت میگویم
ممنون میشم مرادردعاهایتان فراموش نکنیداستاد
التماس دعا

سلام مهربانوی شعر
زیباخواندید
سپاس ازحضورتان عزیزم

سلام استادبزرگوارم
دلنوشته ازنظرنگارشی ضعف هایِ خودرادارد
بله میشودبجای هرواژه ایی بهترینِ خودرابکاربرد
اما این دوکلمه نوشته را بهترمعنابخشیدند
دنیایی ازنظرِارزشمندتان سپاسگزارهستم
ان شاءالله درنوشته های بعدبهترین هارابکارببرم تامعنایِ بهخرین برای
خوانش داشته باشند
حضورتان گلباران استادبزرگوارم

سلام استادبزرگوارم
شماهمیشه به بنده لطف دارید
حتی اگردرنگارشِ نوشته غلط هاوضعف هایی دارم بازهم بانقدی گران مرادربهترشدن اثرراهنمایی میکنید
دنیایی سپاس بزرگوارازاینکه وقت گرانتان رابرای خوانش گذاشتید

🌹🌹🌹

البته سو تفاهم نشود؛ منظور من در رابطه با کیفیت اثر نبود. اثر عالی‌ست. قلم‌تان زیبانگار است و شکی در این موضوع نیست. منظور من این بود که چه می‌شود اگر به جای دلنوشته، اثر فوق را شعر بخوانیم؟ چرا که از عناصر شعری برخوردار است.

سلام بزرگوار
زیبامیخوانیدبزرگوار
بارهادلم خواسته شعررادنبال کنم اماحقیقت این است که من درسرودن شعرواقعاناپخته هستم
وسبک من همین دلنوشته هایست که میخوانید
شمالطف داریدبه قلمِ بنده
امیدوارم بتوانم درنوشتن بهتراحساسم را به مخاطب انتقال دهم تادوستدارهمین سبکم باشم
دنیایی سپاس ازاینکه مراراهنمایی کردیدبرایم ارزشمنداست نقدتان بزرگوار

استادبزرگوارم چناب احمدی
من درسرودن شعرخیلی ضعیف هستم
وخوشحالم ازاینکه شمادلنوشته هایم راراهنماهستیددرسبک شعر
امامن همین دلنوشته هاراهم ضعیف میدانم ان شاءالله بهتربتوانم بنویسم
دنیایی سپاس ازنگاه ارزشمندشمابزرگوار

سلام و احترام خدمت دو بزرگوار ،
بنظرمن نمیتوان قلم نویسنده را با شاعر مقایسه کرد،
نمیتوان گفت شاعری بهتر از نویسندگیست،یا برعکس،
نوشته ها از قلم هر صاحب اثری که هست نباید مورد مقایسه با سایر قالب ها قرار گیرد،
نوشته های بانو حاجیان یک سبک خاص مخصوص قلم ایشان است ،تقریبا همه سایت با سیاق قلمشان آشنا هستند،از اندیشه و هنرنمایی واژه هایشان (هرچند تلخ باشد) اینکه بانوحاجیان توانسته است راه خود را پیدا کنند و در همان راه بدرخشند خود امتیازی است برای صاحب اثر
چه بسا ممکن است در آینده همین سبک مقبول دوستداران اهل قلم شود و به ان گرایش بیشتری پیدا کنند ،
با تقدیم احترام

به بانو مهربانی عزیز
بزرگوار اینقدر شکسته نفسی نکنید معذب میشوم. شما استعداد و توانایی والایی در به قلم کشیدن تلخی‌ها و رنج‌های روزگارتان دارید. این ضعف خیالی‌ای که شما در اثرتان می‌بینید، یک چیز خیلی عام است. یک اصطلاحی هست- اگر بتوان اصطلاح نامیدش که بیشتر یک گزاره است- که (هنرمند هیچگاه کاملا از اثرش راضی نیست). یعنی در دیدگان هنرمند، انگاری همیشه جای "چیزی" خالی‌ست. شما را دعوت می‌کنم به نظر محمود دولت آبادی درباره‌ی اثر خود، سلوک:
اما… دوستان عزیز، با تواضع تمام بگویم ادبیات که از چشم و جان خواننده به نظر دلنشین و زندگی بخش می آید، در جاری شدنش از جان و دست نویسنده، بسی که جان فرسا و هلاکت بار است. دست کم در تجربه شخصی می توانم بگویم آنچه مرا از پای در می آورد، ناممکن بودن نوشتن است. وقتی به ناچار شروع می کنم به نوشتن، چنان است که گویی به دوزخی وارد می شوم، شاید به امید آن که بهشت واری برآورم. اما غالبا درون دهلیزهای آن در می مانم. و چون سرانجام از آن دهلیزها می گذرم با صرف سال های عمر، از پسِ چندی که برمی گردم و به حاصل کارم می نگرم – حقیقت اینست که غالبا احساسی ناخوشایند دارم. پس گاهی به صرافت می افتم که دورش بریزم یا که بسوزانمش. اما عمری که در پای آن ریخته ام چه می شود؟ بنابراین با بی رحمی به جراحی و تراشیدن و ساییدن همانچه می پردازم که در لحظات نوشتن شوقی جان سوز به آن همه داشته ام. و این جرح و تعدیل بیشتر نابودم می کند. نمونه اش همین کاری که در دست دارم که در مسیر تراش و سایش ها از بیش از هفت نام گذر کرد تا سرانجام در سلوک قرار بیافت.
ببینید! حتی محمود دولت آبادی، از بزرگان ادبیات معاصر که نثر دلنشینش سنگ را آب می‌کند، اغلب از ماحصل کار خود ناراضی‌ست.
پس لطفا نگران نباشید و نگذارید این وسواس‌ها بر روحیه‌تان و تصورتان از خود، تاثیر بگذارد. شما احساسات زیبایی دارید و در پیاده‌کردن آنها بسیار پخته عمل می‌کنید.
و اما استاد آزادبخت:
با فکر کردن مجدد روی این موضوع، به باورم حرف شما درست است. بانو مهربانی سبک خود را پیدا کرده‌اند و اشتباه هست اگر ایشان را در موقعیتی قرار دهیم که با آن احساس راحتی نمی‌کنند. هر کس سبک و قالبِ کار خود را دارد و دلیلی وجود ندارد که بخواهد آن را تغییر دهد. نوشته‌ی هر کس یگانه و منحصر به خود اوست. من از ایشان عذرخواهی می‌کنم بابت جسارتم.
مانا باشید عزیزان

سلام استادبزرگوارم جناب آزادبخت
خوشحالم ازاینکه دوباره نقدارزشمندتان رامهمانِ صفحه من کرده اید
بله این اثردچاردردیست دروهم
اگرجدای ازهم آن رامطالعه کنیدمشخص میشودغمی بزرگ را درگلویِ خودجای داده است که شبیه به خار توصیف شده
شماهمیشه به قلم بنده لطف داریدحتی اگرازنظرِنگارشی ضعیف باشددنیایی سپاسگزارهستم استاد

سلام بربانوی شعر
عزیزم خوشحالم ازاینکه دوباره مرابانقدتان
شادکردید
زیباشعری رامهمان بودم ازواژه ها
دنیایی سپاس عزیزم

سلام تکتم عزیزم
مرسی ازقوت قلبی که به من میدی بانظرهایِ ارزشمندت
وجودت سرشارازعشق

سلام استادبزرگوارم
زیباخواندید
دنیایی سپاس ازحضورتان درصفحه اشعارودلنوشته هایم

سلام بزرگوار
جناب حسنلو
ممنون میشم بانقدارزشمندتان مرادربهترنوشتن راهنمایی کنید
مطمئن باشیدبرای نقدونظرهای دوستان هنرمندهمیشه وقت وحوصله دارم
پس منتظرنقدارزشمندتان هستم
دنیایی سپاس ازاینکه حضورداریددرصفحه اشعارم

درودبرشمااستادبزرگوار
سپاس ازمحبت شما
نگاهتان زیباست

سلام بزرگوار
دنیایی سپاس ازنگاه ارزشمندتان
حضورتان گلباران بزرگوار

غم زاده عشق است و عشق
ادامه دهید تا این طفل گمشده به آغوش مادرش بازگردد

دنیایی سپاس بزرگوار
حضورتان گلباران

سلام عزیزم
عالی نگرهستی
حضورت گلباران

سلام بانوی ادیب نیازعزیزم
زبباخواندید
میدانم ضعیف است دلنوشته وبه بزرگی ومهرِوجودت
باز هم زیبامیدانی اثررا
زیبامیخوانی بانوی مهر

درود مجدد
به هیچ عنوان ضعفی نمیبینم قبلا هم در اشعار قبلی و دلنوشته هایتان کامنتهایم هست . خودتان استادید شکسته نفسی نکنید عزیزم،هر شاعری به خاصه الهامات و ایده هایی که در پیرامون خود میبیند، می‌نویسد.
مثلا یک خلبان تمایل دارد از اوج و پرواز بنويسد
یک ناخدا از امواج دریا
یک هنرمند از نقاشی های خودش می‌نویسد
یک موزیسین از ملودی و نت های شعرش
یک متخصص از شرح حال بیمارانش
و جوانان از دوران بلوغ
یک دغدغه مند اجتماعی می‌نویسد
و در هر غالب نوشتن زیباست
اینکه برداشت ها چگونه باشد متفاوت است.
من از خواندن آثار شما لذت میبرم
تقدیم روی گلتون