آدم برفی

شدم یه آدمِ برفی،یه با احساسِ دیونه
یکی که واسه خوشحالیت،خودش اسیرِ زندونه
منه برفی رو بیش از حد،به عشقت مبتلا کردی
یجوری عاشقت موندم،که مجنونم نمیتونه
ولی سرما یهو رفت و،بهارِ مرگِ من اومد
یهو شدم فراموشت،ولی شالت هنوز رومه
دارم میبینمت اما،تو سر مستی با غیرازمن
حالا که عاشقم کردی،دلت با این و با اونه
خیالاتی شدم انگار،وجودم با خودم قَهره
با این بحثای سر در گُم، دیگه حرفی نمیمونه
منو گرما نزد زمین ، غمِ نبودِت آبم کرد
چه مرگ باشکوهی بود،کنارِ دربِ این خونه
شدی دور از دلم امّا، یه روزی اینو میفهمی
تو این دنیا برات هیشکی، آدم برفی نمیمونه