دنیای بی وفا

در محضر کبریا خطا را چه کنم
عصیان  و گناه و هم ریا را چه کنم
در روز الست .چون که حاضر گردم
نادیده گرفتن خدا را چه کنم
عمری است که در پی هوی می گردم
پس این همه درد بی دوا را چه کنم
چون رفت پدر، پدر بزرگ و جدم
من هم بروم فصل شتا را چه کنم
دنیا به کسی خط امانی نسپرد
من رفتنی ام این همه جا را چه کنم
شاهان که به زعم خود خدایی کردند
رفتند و روم ز یادها را چه کنم
در شهر بسی گشتم و حیران دیدم
از شیخ چنین رنگ و ریا را چه کنم
هرکس که دوید از پی دنیا بی شک
بیهوده  دوید و این جفا را چه کنم
گر خواجه خورد شراب و مرغ بریان
پس سیر نمودن گدا را چه کنم
آن کس که توانگر است و مالی دارد
از یاد ببردن خدا را چه کنم
عاقل نرود در پی دنیا هرگز
مجنون شدن ما و شما را چه کنم 

 گر عشق مقدس است و حرمت دارد
دل دادن هر بی سر و پا را چه کنم
در کرببلا امام اگر تنها بود
بی کس شدن شیر خدا را چه کنم
گر حکم هر آن شود که او می گوید
پس قایده نذر و دعا را چه کنم
این رسم برادرکشی از قابیل است
چنگیز، سکندر و هلا را چه کنم