شاعر فرزانه

               بیاد استاد شهریار(۲)
 استقبالی ازغزل گوهر فروش استاد           
                  شاعر فرزانه
من همان عاشق دیوانه بی سیم و زرم
عاشق شاعر فرزانه ی والا  گهرم

شهریارا سر سودای تو دارد دل من
اندر این راه رود گر همه بر باد سرم

آرزو تا که کنم سر به سلامت تعظیم
گر از این دست اجل سر بسلامت ببرم

خورده ام در ره عشق تو بسی خون جگر
نیمه شب تا به سحر نالم و سوزد جگرم

  مثل پروانه کنم شمع فروزنده طواف
آتش هجر تو سوزد سرم و بال و پرم

اندر این شهر پر آشوب گرفتار تو ام
می روم کوچه به کوچه همی آسیمه سرم

ترک ما کردی عجب بی خبر ای پیر کهن
دیگر از حال دل عاشق تو بی خبرم

آن زمان که پی بالین تو شد پیک اجل
* پدر مرگ بسوزد که در آمد پدرم
 
اینکه پیرانه سرم عشق جوانی دارد
چونکه دارد هوس عشق تو پیرانه سرم

پی آن دُرّ  گرانبار ز شب تا به سحر
مثل شمعی که بپا خیزدش آتش ز سرم

تو همان شیری و دمخور نشدی با کفتار
من بدان شوکت دیرینه تو مفتخرم

شهریارا تو همان گوهر صاحب هنری
این منم در پی آن دُرّ گران در بدرم

برگ سبزِ غزلِ "شاعر فرزانه" من
بُوَدَم تحفه درویش و "یگانه" هنرم

-------------------------------------------
تقدیم به روح بزرگ استاد شهریار
 *  پدر عشق بسوزد که در آمد پدرم              از غزل گوهر فروش استاد شهریار