باور مکن

 جامه ای ، جز جامهٔ آزادگی در بر مکن
گفته های واعظان را گوش کن باور مکن
گر به دنبال صلاح و رستگاری می روی
باورت را عرصۀ  سرهای سوداگر مکن
گر شدی دلدادهٔ کس، پایبندش باش و بس
قلب خود را هیزم هر دود بی اخگر مکن
گرچه تفریقِ رفیق از دشمنان باید، ولی
روح را مجروحِ این راه ملال آور مکن
سر بچرخانی هزاران طالبان بینی کنون
بی جهت آهنگِ ننگرهار و پیشاور مکن
مستی و دلدادگی، ذاتاً سلوکی نیک نیست
جز به سودای صفا با ساقی و ساغر مکن
دستِ یاریگر، نداری گر، کمی آزاده باش 
دستِ کم ، قصدِ ستم بر قوم بی یاور مکن
نکته های نغز را، از هر کجا و هر کسی
یاد گیر و کار بند ، آن را فقط ، ازبر مکن
بر جهان ، چونان پلی بنگر به منظور گذر
گوهرِ جان را ، بهای زرقِ این معبر مکن
آدمی ، محتاج مهر و همدلی با مردم است 
رودِ هستی را ، برای سیلِ کین بستر مکن
گلشن عشق و مرام و دوستی را، پاس دار
این همه گل را به پای خارها، پرپر مکن