مستان عاشق

مستان ز جان دوباره عاشق می شوند

دیوانگان هربار دوباره میزبان می شوند
—
رندان خار عشق را ز پای من می کندند.
به پای ناپاک خود دوباره مست می شوند
—
ردای رندی را از فراغ عشق به تن میکنم
مستان مرا عریان و ز مهر عاشق می شوند
—
قدم زنان در ره عشق راه را همی پیمودم
ناپاکان مرا دشنام و همراه دشمن می شوند
—
گویی مهری از تعالی برجسته بر لب من
که زبان های گویا، زمام دار شعر می شوند

- سعی کنید تصورات خودتون را در مورد این شعر ، به صورت آزاد در کامنت ها بنویسید و آخرش رو خودتون ببندید.