سایه ی مهتاب نگات

دوباره حس غزل دلم رو پیدا میکنه
این کویر سینه ام هوای دریا میکنه

انگاری چشات داره منو پریشون میکنه
دل غمگین منو اسیر و شیدا میکنه

وقتی که غم میشنه کنار غربت چشات
پا میشه شور تو دلم اخ که واویلا میکنه

با نسیم های شفق چه راز پنهونی داری
رقص باد با گیسو هات راستی که غوغا میکنه

انقدر مقدسه سایه ی مهتاب نگات
که اگه ماه ببینه نورشو حاشا میکنه

تورو هر بار میبینم صد دفعه عاشقت میشم
با نگاه مستی که مجنون به لیلا میکنه
 

پ ن . این غزل؟؟؟؟ قدیمیوتقدیم میکنم به همه ی شما عزیزان دلم به بهانه ی یه خداحافظی کوچولو تا پایان امنتحانام .