پست های وبلاگ

داستان  روز عشق بین 
مامان گل و 
فرشته ها و لطیف .
__

لطیفی به رنگ عشق 
 
دغدغه های هر روزه ی آدمیان ،
نگذاشت ،
یک پیام  به قول امروزیان 
ز سر عشق( والنتاین)
به عزیزترین کسانم بدهم ۰ 
دلم می جوشد 
خور ش می کند .
دستم بر قلم هست 
ولی جوهر قلمم 
چنان نورانی و سپید 
و نامریی ست 
که به جز خودم 
کس نمی بیند ؟!_____

هر چه می فشارم ، قلم  نور
می  نویسد ،
مثل دستی شده که نمک  غنی شده دارد و 
شیرینی اش   به حد اعلای  عسل
 با
پژواک یا الله.  یا الله   
رسیده .

___

در عجبم.

این مهربانان 
دامان آلوده به  پاک ترین شکرها را۰۰۰۰۰
___

فقط.    عزیز دلم ،
مادرم 
از بهشت پیام داد 
که پاک بمان !!
تا خدا عشقت کند 
شکار عشق بازی و مستی 
خودش کند . 

راستی 
یادم رفت !!
مادرم را معرفی کنم . 
زنی بود 
نه بالِ فرشته ها را نداشت . 
ولی خوب یادمه ،

وقتی  لطیف  فرشته ها 

 را  تنبیه می کرد و

 به زمین می فرستد !

مستقیم 
درمانده ،
به سراغ مادرم 
برای شفاعت نزد خداوند می آمدند .

و مادرم 
اولین کاری که می کرد ؟
به بال های آنها 
که از شیطنت آدم ها 
زخمی شده بودند ؟  دوای گلی می زند .  
 و می گفت : 
مثل آدم ها نشوید ،
خدا را نرنجانید . _

و بعد زود می رفت 
بساط نان شیرینی عید 
را با طعم  دار چین و هل و گلاب 
و خلال بادام و پسته آماده کند  ۰

و کارتن کارتن 
 نان شیرینی مخصوص مامان گلم 
می پخت. 
و برای سربازان 
حتی پاسگاه محله می فرستاد . 
مامان گل. 
عاشق بود و مردم دار .
امسال در لیست ِارسالی هایش 
نام فرشته ها و او هم بود .
و رضایت مامان گل 
صد چندان. 
___
و
 بوی خوش گلاب و دارچین ،
فضای خانه و محله  را سرشار
از عطر محبت او کرده بود ۰ 
______
 و هیچ
همسایه و  بنی بشر بی بهره نبود 
از این سفره ی با خیر و برکت مامان گل 
که دوباره هوای لطیف کرده بود . 
و
پاکبان محله هدیه اش خاص 
از طرف لطیف بود ۰ 
___
این بود 
__زیباترین روز خانه ی ما 
یعنی روز عشق ِ مابین 
مامان گل و فرشته ها و خدا . 
فرشته ها را. که راهی کردیم. 
به تعداد روزهایشان 
نمی دانم صد و هزار و صد هزار 
ووو. 
کارتن نان شیرینی و محبت 
بود . 
که به رسم مهر و دوستی 
به آنها هدیه دادیم . 
ارمغان مامان گل 
پخش
نان خیر و برکت بود . 
نه شیرین های  تلخ و اجسام پشم ِ
شیشه ای . 
به هر صورت و  دلیلی
عشق است و یاد کردنی 
حتی 
به قول مامان بزرگ :
به پوست پیازی . 

 روز و نورعشق من و تو 
ما مبارک باد. 
نوشته ی - روح انگیز ( فرح ) امیدی -  جمعه - 25 بهمن ماه 1398