پست های وبلاگ

دنیایِ پراگماتیسمِ واپسزده را نمیتوان درک نمود.

گو اینکه آمالِ حقیقی،سَوایِ آمالِ واقعیست ولی در هر روی از همان تَکِ پیکهایِ سیاهی که همزمان وآنا و در یک بازی،تجمیعا رو شده اند  میتوان عمقِ فاجعه را تشخیص داد( بِصورتی که راستی و درستی در نحن فیه چیزهایِ قراردادی اند که انسانها بر آن معنایی مترتب نموده اند)  از همان راستی  میتوان کژی را کشف و شکوفا نماییم . اینکه عمدتا دروغ بد نیست و حیواناتِ راوی و قلعه یِ ایماییِ شان نمود و نمادی از انسانهایِ طرد شده یِ جامعه یِ طبقاتی اَند که خود،به ضرورت و نیاز میتوانند بشکافند و با یکی گیری(ولو بدونِ خردِ کُلی)  البته این وسط یک رِند و اندیشه مند و به ظاهر بِصواب که گاهی به چپ نظر داشته باشد و گاها راست را تخطئه نماید و ادای پیرِ دوران دیده درآورد و خویش را ستونِ حرکات و اقدامات به اطرافیان بقبولانَد بدون تردید در متنِ ماجرا بِدان نیازمندیم.

 

انسانهایی اَند که از بُعدِ روانشناختی و جرم انگاریِ اجتماعی اصولا مداقه یِ عملی بهِشان ننموده" هم اینان دارای حقوقی اَند که در سکوت و یک سنتِ عجیبِ معمولِ گذشته به دست فراموشی سپرده شده که روزگاری وقتی گُرده یِ زخمیِ خویش را به یکدِگر میشناسانند تازه یادِشان می اُفتد که معنایِ کوپن و زیستِ اولیه و حقِ البسه و تیمارِ جمعی و وعده یِ غذایی و امنیتِ روزمره  چیست و از کدامین رهگذر میتوان در سایه ناچیزِشان لَمید و دَمید"

من قلعه یِ حیوانات را رِفورمِ عقده هایِ واپسزده یِ تمامیِ ملل میدانَم( به مرز و بومِ مشخصی نمیتوان تعمیمَش داد)

گو اینکه،نِگاره و نِگَرِه در دنیایِ امپریال و لیبرال و در مقاربتِ بورژوا و عالمِ مارکسیستی و جوامعِ توتالیتر زاده شده و در هم آنجا دفن خواهد گردید...

______________

 

با مهر_ عیسی نصراللهی ۹۷/۴/۱۳